رابرت گیلهم

http://s5.picofile.com/file/8123920434/n00106951_b.jpg

رابرت گیلهم، مشهورترین دانشمند یهودی و رئیس انستیتو آلبرت انیشتین و از بزرگترین متخصصان جنین‌شناسی در پی آشنایی با حکم عده زن در اسلام و اعجاز قرآن در تعیین مدت عده، به اسلام گرویده است.

او یکی از بزرگترین دانشمندان علم ژنتیک است که در تحقیقاتی که در زمینه رابطه زوجیت و تأثیرات آن بر زوجین داشته است، به این نتیجه رسیده است که پس از گذشت سه ماه از جدایی زوجین، اثار زوجیت در طرفین از بین می‌رود و  در آیات قرآن کریم نیز آمده است که زن مطلقه باید ۳ ماه عده نگه دارد. لذا رابرت گیلهم با مقایسه ادله علمی با آیات قرآن به این باور رسیده است که دین اسلام برتر از دین یهود بوده و تنها دینی است که پاکی زن را تضمین کرده است؛ بر این اساس زن مسلمان نیز پاک ترین زنان روی زمین خواهد بود.

پ.ن: ورود رابرت گیلهم، دانشمند یهودی را به دین مبین اسلام به ایشان و سایر مسلمانان تبریک عرض می نمایم و برایش از خداوند متعال طلب توفیقات روزافزون دارم.

*اگر هر خانوار ایرانی روزی یک قرص نان لواش به قیمت صد تومان صرفجویی کند, روزی تقریبا دو میلیارد تومان, ماهی 60000000000 تومان و نهایت سالی 720000000000 تومن صرفجویی خواهیم کرد. چنانچه خوشبینانه بگوئیم در حالیکه بطور میانگین هر خانوار یک قرص نان در روز دور ریز دارد. با این پول

سالی ۷۳۰ مسجد می توانیم بسازیم . یا سالی ۴۸ دانشگاه می توانیم بسازیم . یا سالی ۷۳ بیمارستان می توانیم درست کنیم . یا ۳۶۵ هتل می توان ساخت . یا ۲۴۳۳ دستگاه اتوبوس می توانیم درست نماییم . به هر بیکار ۱۰ میلیون تومن بدهیم ۷۳۰۰۰ شغل می توان ایجاد کرد . یا با آن ۱۴۶۰ کتابخانه درست کنیم .و یاسالی ... !!! مشت نمونه ایست از خروار . همینطور صرفجویی در مصرف آب ، برق ، گاز و…

علی (ع) : آگاه باشید مال را در غیر مورد استحقاق صرف کردن اسراف و تبذیر است . ممکن است این عمل انسان را در دنیا بلند مرتبه کند اما مسلما" در آ خرت اورا پست و حقیر خواهد کرد . و اما تعریف لغوی اسراف و تبذیر : اسراف یعنی تجاوز کردن و از حد گذشتن در هر کاری که انسان انجام می دهد . معانی اسراف در قرآن :1- از حد گذشتن در انفاق . سوره فرقان آیه 67( و آنان هستند که هنگام انفاق به مسکینان اسراف نمی کنند و بخل نمی ورزند و میانه رو و معتدل می باشند .)

2- زیاده روی در خوردن یا مصرف آنچه حلال است .سوره اعراف آیه 31 (... بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید بدرستی که خداوند اسرافکاران را دوست ندارد . ) ایضا" نساء 6 و انعام 141 مثال برای اسراف : کسی غذای چنان گرانقیمت تهیه کند که با قیمت آن بتوان عدهء زیادی را آبرومندانه تغذیه کرد. در این جا از حد اعتدال تجاوز شده ولی ظاهرا" چیزی نابود و ضایع نشده است .

خداوند جایگاه اسراف کنندگان را در اخرت جهنم تعیین کرده اند .سوره غافر آیهء 43 : مسرفان اهل دوزخند . اسراف موجب انکار آیات الهی می شود . ( غافر 34 ) در حالیکه خداوند باری تعالی در سوره زلزال آیه 8 اعمال نیک و بد ما را جزا و یا پاداش خواهد داد .

اسراف عملی ناپسند و نکوهیده است که احادیث و روایات فراوانی در نکوهش آن از ائمه معصومین (ع) و پیامبر اکرم (ص) وجود دارد.خداوند متعال اسراف کاران را دوست ندارد و همیشه تاکید امام معصوم بر میانه روی و اعتدال در زندگی بوده است.اسراف باعث تباه شدن مال می شود و بهتر است به جای اسراف به نیازمندان کمک کنیم….

امام صادق (ع) فرمود : اسراف آنستکه که انسان ؛ مالش را از بین ببرد و به بدنش صدمه بزند ((مثل سیگار کشیدن)) عرض شد پس اقتار چیست ؟ فرمود : اینست که غذایت نان و نمک باشد در صورتیکه قدرت داری غذای مناسب تری بخوری. مجموعه الاخبار باب۱۷۱ حدیث۱

پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود : کسی که جستجو کند وآنچه از سفره افتاده بردارد وبخورد ، فقر و تنگدستی از خودش و اولادش تا هفت پشت رخت بر می بندد. مجموعه الاخبارباب۱۷۱حدیث۸

پیامبرگرامی اسلام (ص) فرمود : سه چیز باعث نجات و رستگاری است و در مورد سومی خاطر نشان ساخت ؛ رعایت اعتدال در حال فقر و توانگریست. وسائل الشیعه جلد ۱۵صفحه ۲۵۸

پیامبراکرم (ص) فرمود : کسی که در زندگی میانه روی را رعایت نماید خداوند او راروزی می دهد و کسی که اسراف و زیاده روی کند او رامحروم می سازد. وسائل الشیعه جلد ۱۵ صفحه ۲۵۸

پیامبر گرامی (ص) فرمود : اسراف فقر و تنگدستی می آورد.مجموعه الاخبار باب۱۷۱ حدیث .امیرالمؤمنین (ع) فرمود : زیاده روی و اسراف را ترک کن زیرا بخشش اسراف کار مورد ستایش نیست و تنگدستی او هم مورد ترحم واقع نمی شود. بحار الانوار جلد ۵۰صفحه ۲۹۲ حدیث ۶۶

امام علی (ع) فرمود : وای بر اسراف کار که چه قدر از مصلحت خویش و رسیدگی به کار خود دور است. میزان الحکمه از پیامبر گرامی (ص) نقل شده که به علی (ع) فرمود : چهارچیز هدر می رود:۱-خوردن بعد از سیری۲-روشن کردن چراغ در مهتاب((و جائیکه روشن است))۳-زراعت در زمینی که شوره زار است۴-نیکی کردن به کسی که لایق آن نیست. من لایحضره الفقیه جلد ۴ صفحه ۳۵۲٫۳۷۳ باب النوادرامام صادق (ع) فرمود : کسیکه مالی را در غیر طاعت پروردگار بذل و بخشش نماید،اسرافکار است و هرکسی که در راه خیر مصرف کند میانه روی کرده است. بحار الانوار جلد ۷۵ صفحه ۳۰۲در تفسیر علیّ بن ابراهیم قمی و در روایت ابی الجارود از امام باقر(ع)نقل شده که حضرت در مورد آیه((والّذین اذا انفقوالم یسرفوا ولم یقتروا)) ( سوره فرقان ) فرمودند : بخشش در راه معصیت و بنا حق ، اسراف است. تفسیر نور الثقلین جلد ۴ صفحه ۶۷امام باقر (ع) فرمود : اسراف کنندگان کسانی هستند که محرمات (( گناهان )) را جایز می شمارند و دست به خونریزی می زنند. میزان الحکمه جلد ۴حدیث۸۴۹۱امام حسن عسگری (ع) فرموده است : جود و سخا اندازه ای دارد که اگر از آن تجاوز کند اسراف میشود ، احتیاط و محکم کاری اندازه ای دارد که اگر از حدش فزونتر شد ترس خواهد بود ، صرفه جویی و اعتدال در صرف مال اندازه ای دارد که اگر از آن بیشتر شود بخل است و شجاعت و دلیری اندازه ای دارد که اگر از حدش بگذرد تهور و بی باکی خواهد بود. الحدیث جلد ۱ ص ۷در هر کاری یک «مرز تعادل» و «حدّ مطلوب» وجود دارد.وقتی در کاری از حد فراتر رویم و به زیاده روی دچار شویم،اسراف کرده ایم.پس اسراف در مورد خوردن،آشامیدن،مصرف،خرید،خرج،بخشش،صرف وقت،کار،خواب و... مصداق پیدا می کند.ح بخشش مال در جایی که مناسب نیست،نوعی اسراف است.کلام امام علی(ع) این چنین است:«ألا و إنّ إعطاء المالَ فِی غَیر حَقّه تَبذیرٌ و إسرافٌ و هو یَرفَعُ صاحبَهُ فِی الدّنیا و یَضَعُه فِی الآخرَة...».1 آگاه باشید! بخشش مال به آنان که شایستگی آن راندارند،اسراف و ولخرجی است.این کار،هر چند در دنیا به بخشنده ی مال،سرافرازی می دهد،ولی در آخرت سرافکنده اش می کند.چنین بذل و بخششی او را نزد مردم محترم می سازد،امّا نزد خداوند،خوار می کند. هر کس مال خود را به نااهلان بدهد و در جای ناحق صرف کند،دریافت کنندگان از او سپاس نمی گویند و محبّتشان را نثار دیگری می کنند و اگر روزی بلغزد و به کمک آنان محتاج باشد،هرگز یاری اش نمی کنند.این سخن،هم مفهوم اسراف در بخشش را بیان می کند،هم پیامدهای آن را.آن حضرت در سخنی دیگر می فرماید:«کسی که در جای غیر شایسته و نزد نااهلان انفاق و احسان کند،جز فرومایگان و اشرار و جاهلان از او ستایش و تعریف نمی کنند،آن هم تا وقتی که بخشش به آنان ادامه یابد».2
و آیا این چیزی جز هدر دادن مال است؟ کدام عاقل،هم مال خود را می دهد و هم به چیزی نمی رسد؟ بخشندگی خوب است،امّا اسراف بد است.رعایت اعتدال در این مورد هم یک ارزش اخلاقی است.امام علی(ع) در نکوهش زیاده روی حتی در سخاوت،می فرماید:«کُن سَمحاً وَ لاتَکُن مَبَذّراً و کُن مُقَدِّراً و لا تکن مقتّراً:بخشنده باش،ولی ولخرج مباش.اندازه گیر و حسابگر باش،ولی بخیل و سختگیر مباش».3 شیوه صحیح،رعایت اعتدال در همه امور است،حتی در بذل و بخشش.قرآن کریم،خطاب با پیامبر نیز دستور اعتدال در انفاق می دهد.همچنین در روایتی از امام حسن عسکری(ع) نیز آمده است:انّ السّخاء مِقداراً فَإن زادَ فهو سَرَفٌ:سخاوت حدّ و مرزی دارد.اگر از آن بگذرد،اسراف است».

خورد و خوراک،یکی دیگر از عرصه های اسراف است که انسان را به وضع «شکم بارگی» و حیوانیّت می رساند.نقطه مقابل آن، قناعت و پرهیز از زیاده روی در خوردن و دوری از پرخوری است.

امام علی(ع) در وصف یکی از برادران دیرین خود که فردی خود ساخته بوده ، ویژگی هایی را بر می شمارد، از جمله اینکه: کانَ خارجاً مِن سُلطان بَطنِه،فلایَشتَهی ما لایَجِدُ و لایُکثِر إذا وَجَد: از سلطه شکم بیرون بود.در نتیجه،آن چه را نمی یافت تمایلی به آن نداشت و آن گاه هم که به دست می آورد،زیاده روی نمی کرد».4در وصف پروا پیشگان هم به این کم خوری اشاره می فرماید:«قانِعَةً نفسُه،مَنزُوراً أکلُهُ:نفس او قانع است و خوراکش اندک».

آنان که اسیر شکم اند،در مصرف زیاده روی می کنند.اما اهل قناعت و پارسایی،از اسراف دوری میکنند و خوی حیوانی را در خود می میرانند.در نامه ای عتاب آمیزاز امیرالمؤمنین(ع) به والی بصره،عثمان بن حنیف که در یک مهمانی مفصّل و سفره چرب و نرم شرکت کرده بود،تعابیری این چنین دیده می شود:من خلق نشدم که خوردن غذاهای لذیذ،مرا سرگرم کند،همچون حیوانی که به آخور بسته اند و همه فکرش خوردن علوفه است،یا حیوان رها در چراگاه که کارش چریدن است ... آیا آن گونه که حیوانات می چرند و می خوابند و به نشخوار مشغول می شوند،یا گوسفندان در چراگاه و آخور می خورند و می خوابند،علی هم بخورد و بیارآمد؟ پس چشم علی روشن اگر پس از سال های طولانی ، مثل حیوانات رها در چراگاه شود... .6

این گونه زندگی هم جلوه ای از اسراف است.و چه اسرافی بالاتر از اینکه انسان،جایگاه و کرامت خود را نشناسد و استعدادهای معنوی و کمالی خود را هدر دهد و تا حدّ حیوانات،تنزّل یابد؟!چرا اسراف؟با همه زشتی و نابخردی که در اسراف است،چه عاملی سبب آن می شود؟ انگیزه درونی و حالت روحی و روانی مسرفان چیست؟ در کلام مولا علی(ع) نمونه هایی از عوامل اسراف مطرح شده است:

1- سرمستی : بعضی ها سرمست ثروت و مال می شوند و نمی دانند با آن چه کنند و چگونه خرج کنند.طغیان مالی بعضی ها را به ولخرجی می کشاند و هزینه های نامعقول می کنند و آن قدر دارند که نمی دانند چگونه خرج کنند. در یکی از دعاهای حضرت علی(ع) است:«نَسألُ الله سُبحانه أن یَجعَلَنا و إیّاکُم مِمّن لاتُبطِرُهُ نعمةٌ : از خدای سبحان می خواهیم که ما و شما را از کسانی قرار دهد که نعمت و برخورداری،آنان را سرمست نمی کند».7غروری که از ثروت زیاد سرچشمه می گیرد،انسان را از یاد خدا و رضای او در مصرف،و رعایت عقلانیّت در بهره وری غافل می سازد و موجب می شود که انسان خود را ببازد،و اموالش را هدر دهد.علی(ع) در خطبه ای دیگر در پیشگویی حوادث آینده،می فرماید:«زمانی خواهد رسید که شما مست خواهید شد،ولی نه مست شراب،بلکه سرمست نعمت:تَسکَرُونَ مِن غَیر شَراب،بَل مِنَ النّعمة والنُعیم».8حالت سرمستی مسرفان،مثل مستان باده است،که کارهای غیر معقول می کنند و پس از هدر دادن نعمت و بر سر عقل آمدن،می فهمند که در مستی مال،چه اسراف ها کرده اند و چه نعمت ها را هدر داده و ناسپاسی کرده اند.خرج های بیهوده و بی ثمر،کار انسان های عاقل و حسابگر نیست.

باز از سخنان آن امام است:«فَاتّقوا سَکَراتِ النّعمة...:از سرمستی های نعمت پروا کنید!».9 در نامه ای به قثم بن عبّاس،کارگزار حضرت در مکّه نیز چنین هشدار می دهد:«و لا تَکُن عِندالنَّعماءِ بَطِراً و لا عِندَ البَأساءِ فَشِلاً:هنگام خوشی و نعمت،سرمست مباش و هنگام سختی سست مباش».

2- دنیا پرستی : وقتی چشم انسان حریص،به دنیا داران برخوردار و لذّت جویی ها و کامیابی های آنان می خورد،هوس او تحریک می شود و از خدا و قیامت غافل شده،در پی دنیا و لذایذ می رود و از این رهگذر به دامن اشراف می افتد.

امیرمؤمنان(ع) در نامه خود به امام حسن(ع) که درس نامه ای برای همه ماست،چنین هشدار می دهد:«و إیّاک أن تَغتَرَّ بما تری مِن إخلادِ أهل الدّنیا إلیها...».11هرگز مباد که از دیدن اهل دنیا و هوس ها و دنیاخوری های آنان فریب بخوری،چرا که دنیا پرستان همچون سگان و درندگان بر سر جیفه دنیا به هم می پرند و یکدیگر را می درند و می خورند...دنیا چشم بصیرت آنان را کور کرده و از راه هدایت بیرون افتاده اند،در نعمت ها غرق شده و بازیچه نعمت ها قرار گرفته اند و آن سوی نعمت ها را (که حساب و کتاب و قیامت است) فراموش کرده اند.

نتیجه این گونه غرق شدن در نعمت،لجام گسیختگی در لذّات است که تبذیر هم بخشی از آن است.مگر می توان هم اهل بزم بود،هم اهل رزم؟ امام در این مورد که ولیمه و عزیمه(بزم و عزم) ناسازگارند،می فرماید:«لا تَجتَمِعُ عَزیمةٌ و وَلیمةٌ:ارزش های والا با خوشگذرانی قابل جمع نیست».12

افراد شکم چران و اهل عیش و نوش و بریز و بپاش،اراده ای ضعیف و همّتی پایین دارند و از آنان کارهای بزرگ و مهم برنمی آید.آن حضرت در سخنی دیگر،دنیا را طرد می کند و از تسلیم ناپذیری خود در مقابل کشش های دنیوی سخن می گوید و خودش را اهل ریاضت و قناعت و ساختن به اندک و بسنده کردن به نان و نمک می شمارد،همه این ها برای این است که زمام اختیارش در دست دنیا نباشد و نفس او به اندک بسازد و افزون خواهی و اسرافگری نداشته باشد.13

برخی از ثروتمندان و پولداران برای اینکه نشان دهند از دیگران عقب نیستند و داشته های خود را به رخ دیگران بکشند،«مانور تجمّل» میدهند و برای رقابت با دیگران ریخت و پاش می کنند

امام علی(ع) از چنین تفاخری نهی می کند و می فرماید:«فَلا تَنافَسُوا فِی عِزّ الدّنیا و فَخرها و لا تَعجَبُوا بزینَتِها و نَعیمِها...».14 در عزّت و افتخارهای دنیوی به رقابت نپردازید و مغرور نعمت و زینت آن نشوید و از سختی های آن بی تابی نکنید،چرا که عزّت و فخر آن رفتنی است و زینت و نعمتش ناپایدار!

«شرُّ الإخوانِ مَن تُکُلِّفَ لهُ:بدترین برادران و دوستان کسی است که به خاطر او به تکلّف و زحمت افتند».15 آیا بسیاری از خرج های زائد و اسرافی،برای آن نیست که مبادا چنین و چنان بگویند؟ این گونه تکلبف ها سبب کاهش رفت و آمدها و قطع روابط و کمرنگ شدن صله رحم می شود. تکلف گر نباشد،خوش توان زیست تعلّق گر نباشد خوش توان مرد

گاهی فراموشی این نکته است که محرومان بسیاری در جامعه،نیازمند همین غذاها و اموالی هستند که دور ریخته می شود.در مجموع همه این عوامل و ریشه ها یا به غفلت برمی گردد،یا به جهالت،یا به نفسانیّات.

ریشه اسراف ها گاهی «ریا» ست یا رقابت های زشت اغنیاست یا که ثروت های باد آورده است یا هوس هایی که طغیان کرده است و...تا ریشه به جاست،درد،درمان نشود!

پی نوشت ها:

1- نهج البلاغه،خطبه 126.

2- و لَیس لواضع المَعُروف فِی غَیر حَقّه و عند غَیر أهلِه مِن الحظّ فِیما آتی الاّ مَحمَدةُ اللّئام و ثَناء اَلأشرار...نهج البلاغه،خطبه 142.

3-همان،حکمت 33.

4- نهج البلاغه،حکمت 289.

5-همان،خطبه 193.

6- نهج البلاغه،نامه 45:فَما خُلِقتُ لِیَشغَلَنِی أکلُ الطیّبات...

7- نهج البلاغه،خطبه 64.

8- نهج البلاغه،خطبه 187.

9- همان،خطبه 151.

10- همان،نامه 33.

11- نهج البلاغه،نامه 31،بند 82.

12-همان،خطبه 241.

13- نهج البلاغه،نامه 45:اُعزُبی عَنّی! فَوَالله لا أذِلُّ لک فَتَستَذِلّینِی... .

14- همان،خطبه 99.

15- نهج البلاغه،حکمت 479.

منبع : درسهایی از نج البلاغه – 19 – اصلاح الگوی مصرف – جواد محدّثی.

رهبر انقلاب :ما مردم مسرفی هستیم . اسراف در آب ، در نان ، در وسائل گوناگون ، اسراف در بنزین ، کشوری که تولید کننده نفت است وارد کننده بنزین است ! این تعجب آور نیست ؟ هرسال میلیاردها بدهیم بنزین وارد کنیم یا چیزهای دیگر ، برای اینکه بخشی از جمعیت و ملت ما دلشان میخواهد ریخت و پاش کنند!!!

ما ملت به عنوان یک عیب ملی به این نگاه کنیم . اسراف بد است.

دلایل و مکانهای اسراف . نقطه نظرات برخی از شهروندان :

کدام کالاها بیشترین مصرف و اسراف را دارند؟

در این نظرسنجی 77 درصد مردم گفته اند که "نان" خیلی زیاد در جامعه اسراف میشود. 8/76 درصد پاسخ داده اند "آب" این مایه حیاتی بیشترین اسراف را داراست . 2/72 درصد "برق" را حائز بیشترین هدر دادن میدانند.

اما نکته جالب این سوال پاسخ گروهی از شهروندان است که اسراف در لوازم آرایش را تقریبا" با اسراف در مواد خوراکی و غذایی برابر میدانند. یعنی به ترتیب 6/63 و 7/62 درصد

وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُواْ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ﴿سوره انعام آيه ۱۴۱﴾ .....از ميوه آن به هنگامي كه به ثمر مينشيند بخوريد و حق آن را به هنگام درو بپردازيد، اسراف نكنيد كه خداوند مسرفين را دوست نميدارد.

به معني كلمات بيشتر دقت كنيم. بدانيم كه گوينده خداست و مخاطب تك به تك ما هستيم. اگر اسراف ميكنيم بايد بدانيم كه خدا بما گفته كه دوستمان ندارد و دوستي خدا دوستي كوچكي نيست كه از آن بشود گذشت!إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا ﴿سوره الاسراء آيه ۲۷﴾ چرا كه اسرافكاران برادران شيطانهايند و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است

کلوا و اشربوا و لاتسرفوا انه لا یحب المسرفین . بخورید و بیاشامید و اسراف مکنید که خدا مسرفان را دوست نمی دارد« سوره الاعراف آیه31»

یکی از گناهان کبیره ای که خداوند انسان را از آن نهی فرموده اسراف کردن است ؛ اسراف یعنی ریخت و پاش و مصرف بی رویه ی منابع و نعمتهایی که خداوند در اختیار انسان قرار داده ، چون انسان در مصرف نعمتهایی که در اختیار اوست به هر شکل آزاد نیست .

به حدی اسراف در نزد پروردگار عملی زشت محسوب می شود که خداوند در آیه ی 27 سوره اسراء اسراف کاران را برادران شیطان معرفی می کند و می فرماید شیطان بود که سخت کفران نعمت پروردگار کرد .یعنی مصرف منابع و نعمتهای الهی در مسیر نا صحیح و غیر اصولی کاری کاملاً شیطانی و نوعی نا سپاسی به درگاه خداوند محسوب می شود .

مهارتها و تکنیک ها :

مهمترین عامل ایجاد و رواج اسراف در جامعه فرهنگ غلط در شیوه مصرف می باشد .

نتیجه اینکه ؛ اگر همه ی مومنان نگاهی عمیق و جدی در زندگی خود به مسأله اسراف داشته باشند و در مصرف منابع و سرمایه های ملی مانند آب ، گاز و برق استفاده ی صحیح و اصولی داشته باشند و در زندگی خانوادگی و فردی خود و در مهمانی ها جنبه های ریخت و پاش و اسراف را کنار بگذارند ؛ هم به رضایت پروردگار دست پیدا میکنند ، هم به گناه کبیره ی اسراف آلوده نمی شوند و هم به رشد جامعه و از بین رفتن فقر اقتصادی و فرهنگی کمک می کنند و هم آرامش و رفاه نسل بعد را تضمین می کنند .

كشور ما يكي از پر مصرف ترين كشورهاي جهان است. بهره وري پايين ما از منابع و محصولات سبب شده است كه علاوه بر هدر دادن منابع الهي ، ركورد دار اسراف در جهان باشيم . 5 برابر متوسط جهاني انرژي مصرف مي كنيم ! مصرف انرژی در ایران معادل یک کشور 750 میلیونی است . مشاور شهردار تهران در گفتگو با خبر نگاران اعلام کرد : مصرف انرژی در ایران معادل مصرف یک کشور 750 میلیون نفری است. به این ترتیب این بی اطلاعی مردم از چگونگی بحران انرژی در جهان باعث شده است که ، مصرف انرژی در کشور ده برابر سایر کشور ها باشد . این اسراف را می توان " لجام گسیختگی استفاده از انرژی " نامید.

سومين مصرف كننده بزرگ گاز جهان هستيم! بالاترين مصرف نان در جهان داريم!

خرید وسائل مارک دار آیا این جمله را از زبان فروشندگان شنیده اید : خاطرتون جمع باشه ، پول مارک این جنس را می دهید !

درآمد روزانه 6 میلیارد تومانی از طلای کثیف در صورت بازیافت زباله ها، روزانه حدود شش میلیارد تومان درآمد حاصل مى شود

چاپ اسکناس در ایران 10 برابر استاندارد جهانی است .

با مصرف 60 میلیارد نخ سیگارایرانی ها ، درسال 7/1 میلیارد تومان دود می کنند .بايد به شما مژده بدهم كه در يك نمونه اسراف نكرده ايم و آن سرانه مطالعه در ایران ، روزانه ۱۸ دقیقه است . (خبرگزاری ایسکانیوز- باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران)

ما چكار كرده ايم كه 5/2 برابر آمار جهاني مصرف آب داريم. آيا جز اين است كه اصلا براي ما مهم نيست و نه ارزش نعمت خدا را ميدانيم و با اين كار آيا ارزشي براي این نعمت خدا قائل هستيم؟هنگام حمام رفتن چند ليتر آب پاكيزه را آلوده ميكنيم. واقعا آيا نميدانيم كه حمام جاي تفكر و آواز و .. نيست. براي مثال در فرهنگ صحيح مصرف هنگام شستن بدن آب بايد بسته باشد و بعد آبكشي كنيم و يا هنگام شستن سر وحتی در وضو گرفتن بايد آب بسته باشد.

و مثال بسيار بسيار زياد است. متاسفانه همگي شاهد اسراف خود و ديگران در حد خرد و كلان هستيم. ساير مثال ها.. شستن ظرف ، شستن ماشين و.. كه در همه ميتوان نمونه هاي اسراف را ديد... در برخي از كشورها از اصطلاحي براي آب حمام ها استفاده ميشود بنام آب خاكستري كه پيش بيني شده در آينده نزديك برخي از كلان شهرها مجبور به استفاده از آب خاكستري ميشوند و آيا ما با اسراف خود كه باعث نرسيدن اين نعمت الهي به نسل هاي بعدي شويم مرتكب گناه بزرگي نشده ايم؟؟؟ بزرگ و نه كوچك...وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿سوره زلزال آيه ۸﴾ هر كس به اندازه ذرهاي كار بد كرده آن را ميبيند.اين اسراف بي رويه در مصرف برق نيز كاملا مشهود است و خودتان قضاوت كنيد كه گناهي كه ميتوانيد در مصرف برق به اندازه ذره باشد چيست؟در مصرف گاز هم همينطور... متاسفانه ما با مصرف بي رويه خود در حال جمع آوري آثار وجدي آينده بدي براي خود هستيم. از گناه بودن اين عمل كه بگذريم آيا واقعا انصاف است كه آيندگان از اين نعمتها بي بهره باشند؟ انَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ ﴿سوره يس آيه ۱۲﴾ ما مردگان را زنده ميكنيم، و آنچه را از پيش فرستادهاند و تمام آثار آنها را مينويسيم، و همه چيز را در «كتاب» احصا كردهايم.

مورد بعدي اسراف كه در كشور ما تاثير بسيار بدي گذاشته اسراف در مواد غذايي است. طبق آمار سال گذشته 33 درصد از نان به هدر ميرود.الگوي صحيح مصرف ميوه دانه اي است. اما خودتان از خريدها و مسرفهاي بيش از حد خود خبر داريم. هنگام مهماني ها و مخصوصا خريد هاي عيد. فرهنگ غلط ! ميگويد اگر ريخت وپاش نكنيم گدا هستیم! متاسفم براي اين فقر فرهنگي آيا بهتر نيست از خدا بترسيم و برحمت او دل ببنديم؟ همه اینجور کارهای ما برای رضای مردم است تا پیش آنها شرمنده نشیم پس کی رضایت خدا را جلب می کنیم ؟

يَا بَنِي آدَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ﴿سوره الاعراف آيه ۳۱﴾ اي فرزندان آدم! زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود برداريد و بخوريد و بياشاميد و اسراف نكنيد كه خداوند مسرفان را دوست نميدارد.درصورتي كه توسط مومن قرآن خوان فرهنگ درست اجرا نشود و با فرهنگ غلط مقابله نشود توسط چه كسي ميخواهد انجام شود؟

اسراف بعدي در سلامتي است كه با اعمال و كوتاهي هاي مختلف خود را دچار انواع بيماري ها كرده. ورزش نكرده ، رژيم غذايي نادرست ، دخانيات و...

قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ ﴿سوره يس آيه ۱۹﴾ گفتند شومي شما از خودتان است اگر درست بينديشيد! بلكه شما گروهي اسرافكاريد.بزرگترين اسراف رعايت نكردن حق رسول است. رسولي كه با زحمات فراوان اين قرآن را براي ما حفاظت كرده و در اين مسير براي متقاعد ساختن انسانها رنج و مشقت بسيار ديده.

وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿سوره فرقان آيه ۳۰﴾ پيامبر عرضه داشت: پروردگارا! اين قوم من از قرآن دوري جستند.

*امام صادق ( ع ) : وسائل الشیعه،ج 15 اسراف موجب فقر و میانه روی موجب بی نیازی میشود. ایضا" امام صادق ( ع ) اسراف کننده سه نشانه دارد: آنچه در شأنش نیست خریداری میکند،آنچه در شأنش نیست می پوشد و آنچه در شأنش نیست می خورد.(تفسیر نور الثقلین ج1)

* امام علی (ع) : اسراف را رها کن و میانه روی در پیش گیر و امروز به یاد فردا باش و از مال به اندازه ضرورتت نگه دار و اضافی آن را برای روز نیازمندیت (قیامت) پیش فرست. (نهج البلاغه نامه 21 ). ایضا" می فرمایند : خرج کردن به ناحق مال ، حیف و میل و اسراف است.هر که اندازه نگه دارد ، خدایش روزی بیفزاید ، و هرکه اسراف کند ، خدایش او را از روزی محروم سازد.* امام علی (ع) : بیچاره اسراف کار ! چه دور است از اصلاح نفس و جبران کردن کار خود.اسراف موجب هلاکت است و میانه روی مایه زیاد شدن ثروت.

* امام صادق (ع) :کم ترین حد اسراف ، دور ریختن ته مانده آب و غذا و تبدیل لباس بیرون به لباس خانه و دم دستی است.

* شخصی تعریف می کرد : برای یکی از بستگان احسان عمومی داشتیم مقادیر زیادی نیز غذا را توزیع کردیم دو دیگ باقیمانده را داخل رودخانه ریختیم إإإ

*به یکی از حاجی محترم پیشنهاد داده شد برای احسان کردن ، دعوت عمومی نداشته باشد . قبول نکردند ضمن ریخت پاش فراوان غذای بسیاری نیز دور ریز شد .

* به پسر بزرگ یکی از متوفی پیشنهاد شد احسان معمول انجام دهد در صورت صلاحدید مابقی را به دانش آموزان بی بضاعت کمک کند . گفت جانم فدای پدر . دعوت عموی را خودش اعلام کرد . چندین سال بخاطر این هزینهء سنگین بین وراث نزاع درگرفت .

* در یکی از روزهای محرم مردم بسیاری جلوی رستورانی در برای غذا به صف ایستاده بودند افراد زیادی نیز پاتیل بدست ! من هم همرا ه یک دانشجوی دزفولی (که در هند تحصیل میکرد برای سرکشی به خانواده اش در دزفول که مورد بمب باران موشکی عراق واقع شده بودند البته در مسافرخانه با هم آشنا شده بودیم.) به صف ایستادیم . سمت چپ رستوران دهها گوسفند ذبح شده روی هم تلمبار شده بود . درد سر کوتاه . نزدیک ورود ما به سالن رستوران اعلام کردند غذا تمام شد . در حللیکه مردم فوج فوج بعد از صرف غذا از رستوران بیرون می آمدند و برخی نیز پاتیل بدست .

علی ( ع ) می فرمایند : برای نوشتن ، نوک مداد را تیز کنید تمام سطر و ریز بنویسید . شیعه علی ، ببخشید محب علی ! پس کو عمل ؟ ( آیت الله وحید خراسانی در یکی از سخنرانی هایش : مردم خیالتان راحت ، ما شیعهء علی نداریم محب ایشان داریم .) در دنیا محب علی ( ع) بسیارند .

*یک فرانسوی می گفت : اگر کشور فرانسه یک سال مانند ایران ریخت و پاش داشته باشد فرانسه ای باقی نمی ماند .

*دو نفر خارجی برای خرید میوه دانه ای درخواست کردند و هندوانه را بصورت قاچ میخواستند مغازه دار چند دانه میوه را به آنها داد و گفت : هندوانه قاچ نمی دیم هندوانه نخریدند و رفتند .